Marta werd verliefd op Antonio en op zijn levenswerk. Ze besloot haar plannen om naar New York te trekken in functie van haar artistieke carrière, op te bergen en Antonio te steunen in zijn wijnproject. De tijd was helaas niet rijp voor de uitgesproken, eigenzinnige wijnen die Casal Figueira op de markt bracht en in 2003 werden de boeken noodgedwongen neergelegd. Een jaar later kon de draad alweer opgepikt worden, maar uiteindelijk moest het familiedomein in 2007 toch verkocht worden om de nog openstaande schulden af te betalen.

Antonio en Marta waren ook toen nog niet klaar om hun droom op te bergen en gingen in de regio op zoek naar oude wijngaarden met lokale druivenrassen. Ze waren er van overtuigd dat dat essentieel was: de connectie maken met het lokale, de kwaliteiten van de dingen rondom zich erkennen en hun werk in dienst daarvan stellen.

Zo kwamen ze terecht op de noordflank van de Serra do Montejunto waar ze een viertal kleine percelen vonden die beplant waren met de lokale witte druif Vital. Ze wisten de eigenaars te overtuigen om de wijngaarden voortaan in samenspraak met hen te bewerken en hen de druiven voor een goede prijs te verkopen. Wat zuidelijker, richting Lisboa, vonden ze een vriend bereid om ook een perceel met de interessante blauwe druif Castelão door hen te laten oogsten.

Spijtig genoeg sloeg het noodlot toe. Tijdens de oogst van 2009 begaf Antonio’s hart het tijdens het pletten van de Castelão-druiven en hij stierf op 43-jarige leeftijd. Marta twijfelde geen seconde en zette de oogst verder, geholpen door bevriende wijnmakers. De rode wijn maakte ze niet af, maar ze verwezenlijkte wel de eerste witte wijn met de Vital-druif. Ze noemde hem naar Antonio.

Het resultaat was bijzonder. 2009 was geenszins een eenvoudig jaar. Een warme zomer leidde in heel Portugal tot witte wijnen zonder veel overschot aan zuren. Daar was in de wijn van Marta echter niets van te merken. Haar Vital zou in recentere, koelere jaren weliswaar frisser en eleganter resultaten geven, maar zelfs in 2009 straalde de wijn veel energie uit.

Zo kwam bij toeval Marta’s enorme talent om wijn te maken bovendrijven en werd ze al snel op handen gedragen door een schare trouwe fans. Ondertussen combineert ze in haar eentje de opvoeding van haar twee kinderen met haar job als docente aan de kunstacademie, maakte ze ook nog een doctoraatsthesis af en produceert ze jaar na jaar haar wijn, op kleine schaal maar met een verbluffende kwaliteit in de fles.

In 2013 besloot ze ook het onafgewerkte rode wijnproject van Antonio verder te zetten. Ze produceerde 1000 liter uiterst pure Castelão, fris, lichtvoetig en boordevol energie. De wijn kreeg geheel toepasselijk de naam Casal Figueira ‘Adiado’, de verdaagde. Om haar hervonden drang om voluit te leven te onderstrepen, gaf ze hem ook nog de subtitel ‘Life on the Ocean Wave’.

In 2014 moest Marta door familieomstandigheden een oogst overslaan, maar met een indrukwekkende wit en rode wijn van 2015 net in de fles staat ze er nu weer helemaal.